- PIASTUS
- PIASTUScivis Crusvicensis, se patremque agriculturâ apumque curâ cum aliquandiu sustentâsset, post Popielum, Princeps a Polonis constitutus est, A. C. 842. Virtute et auctoritate suâ Rem publ. non parum antea turbatam in integrum restituit: regiâ Crusvicziâ Gnieznam translatâ, Obiit A. C. 861. aetat. 120. Cromerus, Histor. Polon. l. 2. Pater Ziemoviti; qui militaris disciplinae auctor, Bohemos Cassubiosque devicit, et amissas Popieli ignaviâ provincias recuperavit. huic Lescus fil. fuit, adversus quem henricus Auceps Misnensem ac Brandenburgensem Marchias constituit: Pater Ziemomisli, quô genitus Micislaus, ductâ Boleslai, Bohemiae Ducis filiâ Dambrovicâ Christianâ, iisdem ipsesacris initiatus, gentem suam primusad fidem, A. C. 965. perduxit. Huius fil. boleslaus Chrobri, primus genti Regium titulum intulit, an ab Ottone III. Imperatore delatum, (an sponte a Micislao fil. sumptum, sub Conrado II?) Huius constitutioni militem defensioni regni, intra breve tempus, semper paratum attribuunt. Successêre Micislaus et Otto filii, quorum hic ab illo pulsus, a Conrado II. restitutus, dein a milite caesus est: illi Masovia adempta a Maslao pocillatore, et Moravia a Bohemis. Ei ex Rixa Palatina natus Casimirus, e Cluniacensi monasterio in thronum revocatus est, Petri nummô tum Pontifici concessô. Hic Maslai victor exstitit, sed henrico III. factus est tributarius. Pater Boleslai Audacis, qui bellicâ laude clarus, henricum IV. cibili bellô occupatum cernens, regium diadema iterum sumpsit; Sed in tyrannum degenerans, dirisque a Pontifice devotus, A. C. 1081. dicitur ipse sibi manus intulisse. Eius frater Vladislaus Hermannus, reverentiâ potius Imperii, quam Pontificis interdictô, regiô nomine abstinens, Princeps voluit dici. Pater hic fuit Boleslai Crivousti, qui ad Vratislaviam, in Canum campo ab henrico V. Imperatore victus est, Polonis victoriam suaegenti adscribentibus, qui eum 46. acie decrevisse, semper victorem, scribunt, nisi quod ultimô bellô adversus Russos circum ventus est, ignaviâ Scarbimiri Palatini Cracoviens. cui ob id pellis leporina, fusus et colus a Boleslao missa; qui proin voluntariô suspendiô periit, posteritate eius Castellanis suis postpositâ. Obiit A. C. 1139. eôdem cum Alexandro M. temperamentô praeditus. Patr Vladislai, (qui a fratribus pulsus, Conradum Glogoviae, Boleslaum vero et Miecislaum Silesiae inferioris ac superioris Duces reliquit) Micislai, qui quartâ vice regnô potitus, obiit A. C. 1202. pater Vladislai sputatoris, cuiusfil. Primislaus, mortuus A. C. 1257. Praemislaum postumum successorem habuit, qui excussô Imperii obsequiô A. C. 1295. regium diadema denuo assumpsit, ἄπαις mortuus: primus argenteae monetae in Polonia auctor creditus, cum antea monetâ coreaceâ Poloni uterentur,) et Casimiri. Hic a Patre, cuius quintus erat filius, in testamento praeteritus, quia currus a 4. rotis gestetur, ipse autem in medio currus sessurus et ad summum fastigium perventurus esset: Princeps optimus, nisi quod in molliorem sexum pronior, legibus Remp. instruxit. Mortuus A. C. 1194. Ei successit fil. Lescus, quô a Suantopulco Duce Pomerelliae occisô, A. C. 1227. regnô potitus est fil. Boleslaus Pudicus, qui vitâ excessit A. C. 1279. ἄτεκνος; E Patrui eius Conradi posteris Uladislaus Locticus, diadema sumpsit, A. C. 1320. cum Ludovicus Bavarus Imperator a Pontifice proscriptus, et domi impeditus esset. Hic mortuus A. C. 1333. successorem habuit filium ex Hedvige Calisiensi Casimirum M. qui optimus Rex, si libidinem excipias, regnum insigniter excoluit, et Academia Cracoviensi A. C. 1364. institutâ exornavit: tandemque A. C. in Piastea familia, qui Polonis imperâsset, ultimus, vivendi finem fecit. Successit ex Carolo Roberto hungariae Rege filius Ludovicus, scriptus a Casimiro haeres. Plura vide apud Spener. Syllog. Geneal. Histor. Ceterum continuata est Piastorum familia, a Principibus Mazovianis, et utriusque Silesiae Ducibus, his imprimis, quorum postremus Georgius Wilhelmus, Ecclesiarum Reformatarum illis in regionibus unicum, post Deum, columen, Obiit A. C. 1675. aetat. 15. postquam ann. 900. Piastea stirps floruisset.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.